13 march 2025, Yves Joris
De galerie van... Danny Weckx
In de wereld van kunstgaleries en hedendaagse kunst zijn er altijd mensen die net even anders denken, het op een andere manier aanpakken, en met een frisse blik naar de kunstmarkt kijken. Danny Weckx is zo iemand. Als oprichter van Uitstalling Art Gallery & Kube heeft hij zich niet laten leiden door traditionele paden, maar zijn eigen koers uitgestippeld. Met een achtergrond in de industrie en marketing, maar een diepgewortelde passie voor kunst, heeft hij in korte tijd een galerie uitgebouwd die zich niet enkel richt op Belgische kunstenaars, maar ook op internationaal talent.
Wat begon als een persoonlijke zoektocht naar kunst, groeide voor Weckx al snel uit tot een ambitieus project in binnen- en buitenland. Uitstalling is niet zomaar een galerie; het is een ruimte waar kunst de tijd en aandacht krijgt die ze verdient. Hier draait het niet enkel om verkopen, maar om het creëren van een platform voor kunstenaars en het bevorderen van een diepere dialoog over kunst.
Ik ben nog net op tijd om de werken van de Poolse kunstenaar Szaweł Płóciennik te bewonderen. Ze worden zorgvuldig verpakt om opnieuw richting Polen te vertrekken, terwijl de werken voor de nieuwe expo in een hoek ongeduldig liggen te wachten om uitgepakt en opgehangen te worden.
Weckx neemt de tijd om tijdens het interview te praten over zijn visie op kunst, de uitdagingen van het runnen van een galerie en de wisselwerking tussen Belgische en internationale kunstenaars. Ook werpen we een blik op de rol van kunstkritiek, het belang van een sterke presentatie en hoe kunst steeds vaker een plek krijgt binnen bedrijven en ondernemingen.
Kun je iets vertellen over jezelf en hoe je in de kunstwereld terecht bent gekomen?
Ik ben misschien een beetje een outsider in de kunstwereld. Mijn achtergrond ligt in de industrie en marketing. Kunst speelde thuis geen grote rol; mijn ouders waren vooral met hun werk bezig. In Limburg was er sowieso minder ruimte voor cultuur dan in bijvoorbeeld Antwerpen of Gent. Mijn interesse in kunst begon pas echt tijdens mijn reizen, vooral in Zuid-Afrika. Daar zag ik kunst op elke straathoek, in de openbare ruimte. Dat fascineerde me en inspireerde me om kunst te verzamelen en uiteindelijk een galerie te starten. Zo ontstond Uitstalling.
The Little Death (expositie 2023) in Uitstalling Villa
Wanneer ben je met Uitstalling begonnen?
In 2019. We zijn nu zo'n zes jaar bezig. In het begin was het meer een passieproject: een plek om kunst te tonen die me raakte. Maar als ik iets doe, wil ik het goed doen. Ik zag vaak exposities waar werken gewoon tegen de muur leken gesmeten. Dat wilde ik anders aanpakken. Kunst moet ruimte krijgen, en kunstenaars verdienen een respectvolle presentatie. Al snel groeide Uitstalling uit tot een volwaardige galerie met internationale ambities.
Je richt je niet alleen op Belgische kunstenaars, maar ook op internationale artiesten. Waarom die keuze?
In het begin was dat een bewuste strategie. Ik wilde niet de zoveelste galerie zijn die lokale kunstenaars toont, hoe goed ze ook zijn. Ik wilde me onderscheiden en internationale namen naar België halen. Door de jaren heen ben ik steeds breder gaan kijken en begon ik ook samen te werken met Belgische kunstenaars. Maar de markt in Limburg blijft klein. Veel kunstenaars trekken weg naar Brussel of Antwerpen, waar meer verzamelaars zitten. Daarom heb ik ervoor gekozen om ook internationaal actief te zijn.
Zijn er bepaalde thema’s die terugkomen bij de kunstenaars waarmee je werkt?
Ja, een rode draad in ons programma is maatschappelijk engagement. Veel kunstenaars met wie we werken behandelen thema’s als ongelijkheid, identiteit en feminisme. In Polen zie je bijvoorbeeld hoe de politieke situatie invloed heeft op kunst. Maar uiteindelijk zijn deze thema’s universeel. Een kunstenaar als Zanele Muholi, een visuele activiste, maakt werken die wereldwijd relevant zijn. Haar werk hangt in MoMA, maar wij hebben haar hier ook getoond. Daarna vertrok ze naar Parijs waar meer dan 80.000 bezoekers haar werk bewonderden. Ik ben altijd op zoek naar kunstenaars die iets te vertellen hebben en niet alleen naar esthetiek.
Rum Runner (expositie 2024-2025), Uitstalling Gallery
Je hebt nu galeries in Poznan, Warschau en bent actief in Zuid-Afrika. Wat is de volgende stap?
We kijken naar Zürich. Mijn vrouw komt daar vandaan en ik breng er veel tijd door. Het zou een logische uitbreiding zijn. Zürich heeft een sterke kunstscène en veel verzamelaars. Ik denk dat het een interessante plek kan zijn voor onze kunstenaars.
Je probeert kunst ook in bedrijven te integreren. Hoe werkt dat?
Veel ondernemers weten niet hoe ze kunst een plek kunnen geven in hun bedrijfsomgeving. Ik organiseer daarom avonden voor ondernemers en architecten om hen te laten kennismaken met kunst. Kunst kan een bedrijf versterken, een identiteit meegeven. Bovendien is kunst fiscaal interessant, maar veel bedrijven zijn zich daar niet van bewust. Ik help hen met het integreren van kunst in hun ruimtes en adviseer hen over mogelijke aankopen. Het gaat erom kunst en ondernemerschap op een natuurlijke manier te laten samensmelten.
Een galerie runnen is economisch niet eenvoudig. Hoe ga jij daarmee om?
Ik ben hier niet mee begonnen om er rijk van te worden, maar uit passie voor kunst. Dat voelen mensen als ze hier binnenkomen. Een galerie als puur bedrijfsmodel is moeilijk, dat klopt. Veel galeriehouders starten vanuit een passie, maar ondernemers die kunst willen verkopen, lopen tegen andere uitdagingen aan. Je moet een balans vinden tussen commercie en artistieke vrijheid. Ik wil geen concessies doen aan de kwaliteit, maar tegelijkertijd moet de galerie financieel gezond blijven.
Uitstalling Gallery (Le Charbonnage)
Hoe kijk je naar kunstkritiek in België?
Veel kunstkritiek is geschreven voor een kleine, intellectuele elite. Dat vind ik jammer. Ik geloof in sterke teksten en goede tentoonstellingscatalogi, maar ze moeten begrijpelijk blijven. Kunst moet toegankelijk zijn, ook in taal. Je hoeft niet in complexe termen te spreken om kunst serieus te nemen. Kunst is emotie, en dat moet je kunnen voelen en begrijpen.
Wat kunnen we binnenkort verwachten?
Op 14 maart opent onze nieuwe tentoonstelling 'Nothing really ends', een eerbetoon aan de recent overleden kunstenaar Ado Hamelryck. Kunst stopt nooit. Dat is ook de essentie van wat we hier doen: kunst een blijvende plek geven, over grenzen heen.
